Adam Rajczyba, Piotr Łykowski, Aleksandra Rupocińska

Serdecznie zapraszamy na wrześniowe Wieczory Tumskie, które odbędą się 28 września br. o godz. 18.00 w Auli Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, pl. Katedralny 1.

Tym razem chcemy zaprosić Państwa do refleksji nad śladami reformacji w muzyce. Wykład pt. „Śladami Lutra i Bacha – muzyczne dziedzictwo reformacji” wygłosi mgr Adam Rajczyba – dyrygent i założyciel chóru Cappella Ecumenica, publicysta i krytyk muzyczny. W części muzycznej wystąpi znakomity śpiewak – kontratenor Piotr Łykowski, profesor wrocławskiej Akademii Muzycznej, prezes Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów Śpiewu. Na klawesynie grać będzie Aleksandra Rupocińska – absolwentka Królewskiego Konserwatorium w Brukseli w klasie klawesynu i zespołów kameralnych prof. H. Stindersa. W ich wykonaniu usłyszymy utwory m.in. Johanna Sebastiana Bacha, Dietricha Buxtehudego, Carla Philippa Emanuela Bacha.

Serdecznie zapraszamy

Wstęp wolny

ADAM RAJCZYBA. Absolwent wrocławskiej Akademii Muzycznej na wydziale Kompozycji, Dyrygentury, Muzykoterapii i Teorii muzyki w zakresie dyrygentury pod kierunkiem prof. Marka Pijarowskiego. Był stypendystą ministra Kultury i Sztuki w latach 1993/94.
Współpracował z większością wrocławskich zespołów, m.in.: jako muzyk kameralista w Ośrodku Radiowo-Telewizyjnym we Wrocławiu, jako chórzysta w Cantores Minores Wratislaviensis, w Chórze Polskiego Radia i Telewizji we Wrocławiu, a także w Operze wrocławskiej.
W latach 2000-2005 był dyrygentem Kameralnego Chóru Męskiego „Cantilena”. Z zespołem tym zdobył m.in. I miejsce na I Ogólnopolskim Festiwalu Muzyki Chóralnej im. Feliksa Nowowiejskiego w Barczewie w roku 2002 oraz II miejsce w kategorii chórów kameralnych na XIII Międzynarodowym Festiwalu Pieśni Adwentowych i Bożonarodzeniowych w Pradze w roku 2003.
Od 1999 roku jest dyrygentem i kierownikiem artystycznym chóru Cappella Ecumenica, z którym koncertuje w Polsce i za granicą, zdobywając wiele znaczących laurów.
Jest jednym z założycieli Towarzystwa Bachowskiego oraz Towarzystwa Wagnerowskiego.
Od wielu lat zajmuje się publicystyką i krytyką muzyczną jako recenzent wydarzeń kulturalnych na Dolnym Śląsku.
Członek Rady parafialnej i Synodu Diecezjalnego Kościoła Luterańskiego we Wrocławiu.
Obecnie swój wolny czas poświęca dwóm pasjom – bieganiu i studiowaniu historii oraz kultury żydowskiej.

PIOTR ŁYKOWSKI w latach 1970 – 1988 był chórzystą Poznańskich Słowików Stefana Stuligrosza. W roku 1989 ukończył z wyróżnieniem Wydział Wokalny Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie śpiewu prof. Eugeniusza Sąsiadka.
Na III Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu (1988) zdobył I Nagrodę i trzy wyróżnienia specjalne (m.in. za wirtuozerię). Doskonalił swe umiejętności
na wielu kursach interpretacyjnych i mistrzowskich w kraju i za granicą.
Ma na swym koncie około 1000 występów solowych w całej niemal Europie, także na międzynarodowych festiwalach muzycznych. Zgodnie z typem swego głosu (kontratenor) specjalizuje się w wykonawstwie muzyce baroku, głównie kantatowo-oratoryjnej:
ma w swoim repertuarze ponad 100 takich partii. Współpracował i współpracuje z wieloma solistami i zespołami muzyki dawnej, orkiestrami kameralnymi i filharmoniami.
Jest również cenionym artystą scen operowych. Brał udział m.in. w polskich premierach oper Claudio Monteverdiego – Orfeusz, Powrót Ulisessa, Koronacja Poppei, premierach scenicznych Raju Utraconego Krzysztofa Pendereckiego, Iwony, księżniczki Burgunda Zygmunta Krauzego, Echnatona Philippa Glassa i Potopu Igora Strawińskiego,
a także musicalu Sweeney Todd.
Zrealizował wiele nagrań radiowych, telewizyjnych i płytowych (m.in. Mesjasza Haendla, Euridice Periego, Stabat Mater Bononciniego). Jest prawykonawcą muzyki Zbigniewa Preisnera do filmu De Aegypto oraz Requiem dla Mojego Przyjaciela.
Piotr Łykowski działa również na niwie pedagogicznej. Jest nauczycielem śpiewu solowego we wrocławskiej Akademii Muzycznej oraz w PSM II stopnia we Wrocławiu. Od wielu lat prezentuje swe referaty i prowadzi zajęcia seminaryjne na kursach interpretacyjnych; jest również zapraszany jako juror międzynarodowych i krajowych konkursów wokalnych.
Od kilkunastu lat kieruje Kursem Interpretacji Muzyki Oratoryjnej i Kantatowej
we Wrocławiu. Jest również współtwórcą i dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Andrzeja Hiolskiego w Kudowie Zdroju.
W roku 2004 z rąk Prezydenta RP otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych.
Od roku 2000 zajmuje odpowiedzialne stanowiska we władzach Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej we Wrocławiu: dwie kadencje piastował urząd Dziekana, był Prodziekanem, od 2012 roku jest Kierownikiem Katedry Wokalistyki.
We wrześniu 2013 został wybrany na Prezesa Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów Śpiewu.

rupocinskaALEKSANDRA RUPOCIŃSKA. Absolwentka Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu (klasa klawesynu prof. M. Czarny Kaczmarskiej). Studia kontynuowała w Królewskim Konserwatorium w Brukseli w klasie klawesynu i zespołów kameralnych prof. H. Stindersa uzyskując dyplom mistrzowski. Już podczas studiów wiele koncertowała jako solistka i kameralistka współpracując z licznymi zespołami specjalizującymi się w grze na instrumentach historycznych. Występowała na międzynarodowych festiwalach w kraju i za granicą m. in. “Wratislavia Cantans”, Festiwal na Zamku Królewskim w Warszawie, “Concentus Moraviae”, “Wieczory w Arsenale”, “Printemps au Sablon”, Festiwal Muzyki Dawnej w Starym Sączu,”Warszawska Jesień”, “Musica Polonica Nova”, “Musica Electronica Nova”,”Dni kompozytorów krakowskich” ,”Festiwal Prawykonań” oraz w cyklu “Wieczory Wawelskie” a także w Niemczech,Francji, Holandii, Portugalii. Współpracuje z Wrocławską Orkiestrą Barokową oraz orkiestrami kameralnymi jako ceniony specjalista w zakresie realizacji basso continuo w utworach instrumentalnych oraz formach oratoryjnych i kantatowych. Wykonuje także muzykę współczesną, w tym często utwory jej dedykowane. Zajmuje się też pracą dydaktyczną we wrocławskiej Akademii Muzycznej, w roku 2013 uzyskała tytuł doktora habilitowanego sztuk muzycznych.

Śladami Lutra i Bacha – Muzyczne dziedzictwo Reformacji
Z uwagi na niemożność przedstawienia tematu muzyki protestanckiej w tak krótkim wystąpieniu, zostanie on zawężony do dwóch „filarów”, bez których muzyka ta prawdopodobnie by nie istniała, czyli księdza dr. Marcina Lutra i kompozytora Johanna Sebastiana Bacha.
Ksiądz dr Marcin Luter był nie tylko znakomitym teologiem, ale także muzykiem. Tworząca się ówcześnie nowa formuła nabożeństwa wymagała również nowej oprawy muzycznej, co też leżało głęboko w sercu reformatora. Nie na darmo sam mówił, że gdzie ludzie śpiewają pieśni nabożne, tam diabeł nie ma wstępu. Jaka jest więc muzyczna spuścizna Lutra? Co przetrwało z niej do czasów wielkiego lipskiego Kantora – Jana Sebastiana Bacha? Wiemy, że świat muzyki organowej bez jego dzieł wyglądałby dziś zupełnie inaczej. Ale czy zdajemy sobie sprawę jak wyglądałoby współczesne nabożeństwo bez muzyki, którą napisał na tę okoliczność Bach? Ktoś powiedział, że Bach w twórczości kantatowej przemawia do nas jak piąty ewangelista. Czy w dobie dostępności do tekstów i nagrań, potrafimy docenić przesłanie tej muzyki?