WIECZORY TUMSKIE POWRACAJĄ

Dzięki życzliwości Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Urzędu Marszałkowskiego i osób prywatnych nasz uznany i ceniony cykl Wieczorów Tumskich powraca do zabytkowych kościołów wrocławskiego Ostrowa Tumskiego! Po sześciomiesięcznej przerwie, pierwszej w historii Wieczorów, cykl rusza w ostatnią niedzielę lipca br. Dziękuję wszystkim, którzy zechcieli nas wspomóc podczas zabiegów o pozyskanie finansów!

Niedziela, 31 lipca 2016 r., godz. 19.30

Katedra Wrocławska św. Jana Chrzciciela na Ostrowie Tumskim

 

Wykład  ks. prof. ROMANA  E.  ROGOWSKIEGO

„Chrześcijaństwo jako religia miłości”

 

Recital  organowy

ŁUKASZ  ROMANEK /Wrocław/

W programie m.in. improwizacje organowe

Wstęp wolny

Rogowski RomanKs. prof. dr hab. Roman E. Rogowski
„Czymże jest życie wasze?…”/Jk 4,14/. Urodzony na Podolu, trzy lata przed wybuchem drugiej wojny światowej, wychowany wśród Ukraińców i w pewnym stopniu ocalony przez nich. Do szkoły zaczął chodzić w Wielkopolsce, żyjąc o chlebie o wodzie, a potem na Dolnym Śląsku ukończył Liceum Ząbkowickie. Tu przeżył swoją pierwszą miłość i szukał miejsca w życiu. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim, by po zrezygnowaniu ze studiów pracować w Narodowym Banku Polskim. Zdecydował się na studia teologiczne w Metropolitarnym Seminarium Duchownym, a wyświęcony na kapłana pracował jako wikariusz w Zgorzelcu. Tu, na polskim „dzikim zachodzie”, otrzymał propozycję dalszych studiów teologicznych w Rzymie, ale na przeszkodzie stanęła sprawa paszportu, który mógł być udzielony pod pewnym warunkiem. Ponieważ nie zgodził się na ów warunek, pozostał w kraju i rozpoczął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie pod kierunkiem ks. prof. Wincentego Grabata, dzisiaj kandydata na „Sługę Bożego”, zdobył tytuł doktora teologii. Pracował jako wikariusz w Parafii Katedralnej i o tym okresie mówi: „Wspaniałe lata!” Potem pełnił przez rok funkcję prefekta w Seminarium i był kapelanem Sióstr Św. Jadwigi, by potem otrzymać nominację na kapelana Sióstr Maryi Niepokalanej. W międzyczasie habilituje się na Papieskiej Akademii Teologicznej i zostaje mianowany wykładowcą na Papieskim Wydziale Teologicznym. W roku 1982 z ramienia KUL bierze udział w rzymskim sympozjum „Wspólne Chrześcijańskie Korzenie Europy” i na audiencji z tej okazji słyszy z ust Jana Pawła II słowa: „Księdza Rogowskiego można łatwiej przeczytać niż zobaczyć!” Potem „Mistykę gór”, dedykowaną Janowi Pawłowi II, przekazuje Papieżowi i otrzymuje odręczne, bardzo ciepłe, podziękowanie. Zdobywa tytuł profesora i formalnie rezygnuje ze wszystkich honorowych tytułów kościelnych. Kocha góry – Himalaje, Kaukaz, Alpy, Pireneje, Tatry, ale podziwia także pustynie – Pustynię Judzką i morze, oceany – przez miesiąc pełni funkcje kapelana na „Stefanie Batorym”. Zwiedza Tajlandię, Indie, Koreę, Wietnam i Meksyk. Dużo pisze – ponad czterdzieści książek, nie licząc artykułów. Jego ulubiona literatura piękna to Mauriak, Camus, Claudel, Malraux, a także Kazantzakis. Lubi poezję – metafizyczną poezję angielską i poezję rosyjską. Biorąc pod uwagę historyczne orędzie „ Przebaczamy i prosimy o przebaczenie” ma wielki niedosyt i żal, że dotąd nie uczyniono tego w odpowiedniej formie w stosunku do wschodnich sąsiadów. Jest zwolennikiem ekumenizmu z prawosławiem i jest krytyczny wobec globalizacji. Wychodząc z pawłowego „ku wolności wyswobodził nas Chrystus”/Gal 5, 1/, istotę wolności ujmuje wewnętrznie i jest daleki od jej ubóstwiania. Nie demonizuje więc czasów PRL, a obecny system nazywa „demokracją totalitarną”. Kocha ludzi, zwłaszcza potrzebujących, i utrzymuje kilkoro dzieci w Rwandzie w ramach „Adopcji Serca”. Nie znosi obłudy, zwłaszcza takiej „pokropionej woda święconą”. W „Gazecie Wrocławskiej” pisze felietony „Pisząc na piasku”, a w „Radiu Wrocław” ma swoją audycję „Romanlandię”. Lubi pierogi ruskie i placki ziemniaczane, a także czerwone wino, które „rozwesela serca ludzkie”. Ewangelię traktuje na serio i bierze pod uwagę zdanie Mikołaja Bierdiajewa: „Świadomość moralna zaczyna się od pytania postawionego przez Boga: „Kainie, gdzie jest twój brat Abel?”. Zakończy się natomiast innym pytaniem ze strony Boga: „Ablu, gdzie jest twój brat Kain?””. A zatem „czymże jest życie nasze?”

l.romanekŁukasz Romanek

ukończył Państwową Szkołę muzyczną II stopnia im. Stanisława Moniuszki w Wałbrzychu w klasie organów mgra Marka Mikonowicza. Od 2006 do 2011 roku studiował we wrocławskiej Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego w klasie organów prof. Magdaleny Czajki ( w latach 2006-2008) oraz prof. Andrzeja Chorosińskiego i dra Piotra Rojka ( w latach 2008-2011).
Swoje umiejętności doskonalił na kursach interpretacji organowej pod okiem m.in.: Johanna Trummera (Austria), Gijsa van Schoonhovena ( Holandia), Dariusza Bąkowskiego-Koisa (Polska). Brał również udział w kursach improwizacji organowej prowadzonych przez Thomasa Lennartza (Niemcy), Tomasza Adama Nowaka (Niemcy) oraz Juliana Gembalskiego (Polska).
Łukasz Romanek koncertuje w wielu kościołach jako solista i kameralista. Obecnie pełni funkcję wicedyrektora Metropolitalnego Studium Organistowskiego we Wrocławiu, gdzie prowadzi klasę organów oraz zajęcia z improwizacji organowej i akompaniamentu liturgicznego. Jest również pedagogiem w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej II stopnia im. Henryka Melcera w Kaliszu. Ponadto posługuje jako organista i dyrygent chóru w parafii p.w. św. Maurycego we Wrocławiu.
W Archidiecezji Wrocławskiej jest członkiem komisji ds. Muzyki Kościelnej.